Afgelopen week hoorde ik voor het eerst de term FOMO wat staat voor Fear of Missing Out; iets waar volgens mij steeds meer mensen last van hebben. Het is het idee dat er buiten jezelf iets bestaat wat de tekorten, vragen en/of behoeftes in jezelf zou kunnen opvullen. Dit is natuurlijk iets wat we allemaal wel kennen en door de loop van onze levens wordt duidelijk dat dit de bekende “bodemloze put” is. Omdat alle behoeftes, tekorten en antwoorden op al je vragen zich in jezelf bevinden en niet buiten jezelf is dit behalve een geweldige “mission impossible” ook een enorme stressfactor in onze levens.
Ook in ons mooie vakgebied zie dit verschijnsel vaak. Veel mensen rennen van cursus naar cursus en van techniek naar techniek, altijd bang net die ene belangrijke aanvulling te missen. En bij de opleidingscentra gebeurd waarschijnlijk hetzelfde: altijd maar weer iets nieuws verzinnen, omdat je bang bent dat je cursisten en/of studenten voor de concurrent kiezen, wat voelt alsof jij het niet goed genoeg hebt gedaan. Het leven vanuit FOMO maakt dat je alles vanuit een onderliggende angst consumeert in plaats van beleeft. We verdrinken uiteindelijk in een hoeveelheid van technieken en kennis, zonder deze echt te hebben begrepen.
Wanneer we stoppen met stressen en consumeren, maar de moeite en tijd nemen om stil te staan bij wat we doen, zien, horen, voelen en ruiken op dit moment, brengen we de magie terug in onze levens. De magie van aandacht en aanwezig zijn bij jezelf in het huidige moment. Hierdoor worden we zichtbaar voor onszelf en dus ook voor anderen. Wanneer we de Fear of Missing Out herkennen, stoppen we met reflexmatig reageren en hebben we weer een keuze vanuit afstemming op onze werkelijke behoefte.
De eerste stap naar masseren zonder FOMO is de verbinding met jezelf. Stil staan bij jezelf en van daaruit stil staan bij de ander. Stil staan bij wat je doet en wat dat met de ander doet. De magie van een goede massage is aandacht en begrip voor jezelf en de ander; het is in eerste instantie een zijnskwaliteit.
Bij jezelf zijn en van daaruit bij de ander zijn.
En wanneer we er allemaal weer zijn, kan iedereen weer contact maken met zijn eigen unieke plek en weer voelen dat er niets of niemand is om bang voor te zijn. En dat scheelt een heleboel stress.
